samedi 10 octobre 2009


Une fois entamé le chemin est toujours présent.
C'est avec joie que je découvre le mail de nos amis pèlerins québécois.
C'est avec plaisir que je discute de ce retour à la simplicité autour d'un lunch avec Michèle et que j'apprends que d'autres collègues dans l'entreprise ont ce projet.

http://www.blogweb.be/wim_ria_naar_compostella

1 commentaire:

  1. Cindy, Xavier,
    We hebben mogen proeven van jullie verhaal. Bedankt dat jullie ons duidelijk maken dat vertrekken, onder weg zijn en aankomen géén zekerheden zijn, enkel maar mogelijkheden en wensen. Persoonlijk hopen we dat we de camino niet teveel idealiseren en romantiseren. De tijd zal raad brengen. Er is maar één oplossing: vertrekken en de weg opgaan, zelf ontdekken waar we terecht komen en hoe we terugkeren. We nemen onze kinderen mee in de hoop van onze weg een onvergetelijk avontuur te maken. Het is een unieke kans om onze kinderen te leren kennen, en omgekeerd, voor ze het nest uitvliegen. Misschien zien we mekaar volgende jaar op de Weg. Hou jullie taai en verzorg die knie.

    RépondreSupprimer